بررسی بازی Elden Ring: Nightreign

نویسنده: مصطفی پورمحمدی

تاریخ انتشار: 18 خرداد 1404 |

زمان مطالعه: 16 دقیقه

پس از موفقیت بی‌نظیر Elden Ring در سال ۲۰۲۲، استودیو FromSoftware با ارائه‌ بسته‌الحاقی (DLC) جدیدی تحت عنوان Nightreign بار دیگر توجه دنیای بازی را به خود جلب کرده است. این نسخه‌ الحاقی نه‌فقط یک گسترش ساده، بلکه تجربه‌ای کامل و تازه در دنیای تاریک و خیال‌انگیز Elden Ring محسوب می‌شود. اما آیا این DLC توانسته استانداردهای بالای بازی اصلی را حفظ یا حتی ارتقا دهد؟ در این مقاله، قصد داریم به‌ طور کامل به بررسی بازی Elden Ring: Nightreign بپردازیم.

بازگشت به سرزمین سایه‌ها

Nightreign بازیکن را وارد ناحیه‌ای کاملاً جدید با نام Umbravale می‌کند؛ سرزمینی فراموش‌شده که در تاریکی دائمی فرو رفته است. برخلاف نقشه‌ گسترده‌ بازی اصلی که تعادل خوبی بین نور و تاریکی برقرار بود، در Nightreign همه‌ چیز در هاله‌ای از شب، سکوت و ناامیدی غرق شده است. این اتمسفر جدید، فضای بازی را بسیار متفاوت کرده و احساسی نزدیک‌تر به بازی Bloodborne را تداعی می‌کند.
اما تفاوت فقط در فضای بازی نیست؛ بلکه مکانیک‌ها، دشمنان و ساختار مراحل نیز دگرگون شده‌اند.

گیم‌پلی: آشنا، اما چالش‌برانگیزتر

در نگاه اول، گیم‌پلی بازی همان سیستم کلاسیک اکشن-RPG FromSoftware را حفظ کرده است؛ همان نبردهای دقیق، سیستم استقامت، جاخالی‌های حساب‌شده و مدیریت منابع. اما Nightreign با افزودن عناصر جدید، این تجربه‌ آشنا را پیچیده‌تر و لایه‌لایه‌تر کرده است.
مهم‌ترین تغییر را می‌توان در المان‌های شبانه دید. بسیاری از دشمنان در تاریکی شب رفتار متفاوتی دارند و بعضی از مناطق فقط در ساعات خاصی از شب قابل دسترسی هستند. حتی برخی باس‌ها فقط در نیمه‌شب ظاهر می‌شوند، و این باعث شده بازیکن باید استراتژی زمانی برای گشت‌وگذار خود طراحی کند.

مکانیک‌های جدید: شب‌زادها و نفرین تاریک

یکی از نوآوری‌های اصلی Nightreign، معرفی سیستمی به نام Nightborne Affliction یا «نفرین تاریک» است. این مکانیزم شبیه به سیستم جنون (Madness) در Elden Ring است اما با تاثیرات متفاوت. اگر بازیکن بیش از حد در معرض تاریکی بماند، دچار توهم، ضعف یا حتی تغییراتی در قابلیت‌های مبارزه می‌شود. این سیستم به‌ شدت گیم‌پلی را تحت تأثیر قرار می‌دهد و بازیکن را مجبور می‌کند با احتیاط و برنامه‌ریزی حرکت کند.
در کنار این، قابلیت‌هایی به نام Shadow Arts نیز معرفی شده‌اند. این مهارت‌ها که با استفاده از آیتم‌هایی خاص به‌ دست می‌آیند، به بازیکن اجازه می‌دهند از سایه‌ها استفاده کند؛ مثلاً مخفی شدن، حمله‌های سریع از پشت، یا نابود کردن دشمنان در سکوت.

دشمنان و باس‌فایت‌ها: وحشت در دل شب

طراحی دشمنان در Nightreign یکی از نقاط قوت بازی است. از جنگجویان کورشده‌ای که در تاریکی سرگردانند تا موجوداتی نیمه‌انسان‌نیمه‌سایه، همه دارای رفتارهای غیرقابل‌پیش‌بینی و انیمیشن‌های روان هستند. باس‌های اصلی این بسته‌ الحاقی – مانند Lady of Thorns یا The Hollow King – از نظر طراحی، موسیقی و الگوهای حمله، جزء بهترین‌های تاریخ FromSoftware محسوب می‌شوند.
برخلاف بازی اصلی که بسیاری از باس‌ها تهاجمی و فیزیکی بودند، در Nightreign شاهد باس‌هایی هستیم که بیشتر از جادو، تله و تاکتیک‌های ذهنی استفاده می‌کنند. این تفاوت باعث شده که حتی بازیکنان حرفه‌ای نیز احساس چالش تازه‌ای داشته باشند.
گرافیک، طراحی هنری و موسیقی بازی Elden Ring: Nightreign
در ادامه‌ بررسی Elden Ring: Nightreign، این بار نوبت آن است که به جنبه‌هایی بپردازیم که روح بازی را شکل می‌دهند: گرافیک، طراحی هنری و موسیقی. اگر گیم‌پلی را ستون فقرات یک بازی بدانیم، این عناصر نقش پوست و گوشت آن را دارند که به تجربه بازیکن رنگ و عمق می‌بخشند.

گرافیک: بین واقع‌گرایی و خیال‌پردازی

بازی Elden Ring: Nightreign بر پایه‌ موتور گرافیکی نسخه بهبودیافته‌ FromSoftware توسعه داده شده است که نتیجه‌اش، بهبودهایی چشمگیر در نورپردازی، بافت‌ها و افکت‌های آب‌وهوایی نسبت به نسخه اصلی Elden Ring است. این‌بار دنیا بیشتر از همیشه زنده به‌ نظر می‌رسد.
جزئیاتی مانند درخشش قطرات شبنم بر روی شمشیر، انعکاس نور مهتاب روی رودخانه‌ها، و موج‌های نرم بر فراز شالیزارهای شب‌زده‌ منطقه‌ جدید “Umbravale” باعث شده‌اند که بازیکن درون این جهان غوطه‌ور شود. حتی دشمنان هم با پوست، زره و حرکت‌هایی طبیعی‌تر و روان‌تر طراحی شده‌اند.
افکت‌های بصری خاصی نیز برای مبارزه‌های جادویی و استفاده از آیتم‌های شب‌زاد (Nightborne Relics) طراحی شده‌اند که تأثیرگذاری هر لحظه‌ بازی را افزایش می‌دهند. جلوه‌های گرافیکی گرچه ممکن است در مقایسه با بازی‌هایی مانند Final Fantasy XVI هنوز کمی از واقع‌گرایی فاصله داشته باشند، اما انسجام هنری و هماهنگی آن‌ها با فضای روایی بازی باعث می‌شود این موضوع چندان به چشم نیاید.

طراحی هنری: تاریکی زیباست

اما آن‌چه بیش از قدرت فنی گرافیک چشم‌نواز است، طراحی هنری Nightreign است. FromSoftware بار دیگر نشان داده که در خلق دنیایی با هویت بصری منحصربه‌فرد، بی‌رقیب است. تم شب‌زده‌ این نسخه، فضایی رازآلود و وهم‌آلود ایجاد کرده است که حتی لحظه‌ای احساس امنیت به بازیکن نمی‌دهد.
شهرهای متروکه با معماری گوتیک، قلعه‌هایی که در دل مه ناپدید می‌شوند، و درختانی که از خود نور سیاه ساطع می‌کنند، همگی روایت‌گر دنیایی هستند که زمان در آن ایستاده و نفرین شده است. طراحی لباس‌ دشمنان و شخصیت‌های غیرقابل بازی (NPCها) با جزییاتی چشمگیر، بازتاب‌دهنده‌ جهان‌بینی تاریک Nightreign هستند. هر منطقه، هویت بصری خاص خود را دارد و از تکرار محیطی که گاهی در بازی‌های بزرگ دیده می‌شود، خبری نیست.
به‌ خصوص باس‌های این بازی ترکیبی از ترس، شکوه و نمادگرایی هستند؛ مانند “Harbinger of Ash” که پوشیده از زغال‌های خاموش است و در میدان نبرد، افسانه‌ای به نظر می‌رسد.

موسیقی و صداگذاری: صدای شب

فرام‌ سافتور همواره در ترکیب صدا با فضای بازی‌هایش استاد بوده، اما در Nightreign موسیقی و طراحی صدا نه‌ فقط مکمل تجربه‌اند، بلکه بخشی از روایت و حال‌وهوای احساسی بازی محسوب می‌شوند.
موسیقی محیطی در این بسته الحاقی حالتی مینیمال و افسرده دارد. صدای باران مداوم، وزش باد میان برج‌های فراموش‌شده، و زوزه‌های دوردست از ویرانه‌ها، یک فضای ساکت اما نگران‌کننده خلق می‌کند. برخلاف موسیقی‌های حماسی‌تر در بازی اصلی، اینجا با قطعاتی طرفیم که بیشتر برای ایجاد احساس اندوه و تأمل طراحی شده‌اند، نه القای هیجان یا ترس.
در نبرد با باس‌ها، موسیقی جهشی واضح به‌ سوی درام و شکوه دارد. ترکیب گروه کر، سازهای زهی و کوبه‌ای، و تغییر تمپو در طول مبارزه‌ها، باعث می‌شود هر باس‌فایت حس منحصربه‌فردی پیدا کند. یکی از مثال‌های درخشان، موسیقی نبرد نهایی است که ترکیبی از تم‌های آشنای بازی اصلی با ملودی‌هایی تازه و تیره‌تر است—گویی موسیقی هم روایتگر فرارسیدن شبی ابدی‌ست.
صداگذاری محیط هم قابل تحسین است. صدای باد در میان شاخه‌ها، قدم‌های آرام دشمنان در تاریکی، و نجواهای نامفهوم از دل غارها همگی حس حضور در جهانی زنده را تقویت می‌کنند. ترکیب صداهای محیطی با موسیقی پویا، اتمسفری سنگین و جذاب خلق کرده که یادآور بازی‌هایی چون Bloodborne است.
آهنگ‌سازی توسط Yuka Kitamura (آهنگ‌ساز اصلی بازی‌های FromSoftware) همچنان ادامه دارد و او با افزودن سازهایی مانند ویولای عمیق، طبل‌های سنگین و زمزمه‌های تاریک، به موسیقی بازی بعد تازه‌ای داده است. هر باس دارای تم موسیقایی منحصر‌به‌فرد خود است که از نظر احساسی بازیکن را تحت تأثیر قرار می‌دهد.

تحلیل کلی هنری و موسیقی Nightreign

دنیای تاریک و بارانی Nightreign نه فقط در طراحی محیطی، بلکه در هارمونی بصری و صوتی‌اش یک شاهکار است. در این بسته الحاقی، تیم فرام‌ سافتور از ترکیب رنگ‌هایی مانند آبی‌های عمیق، بنفش‌های تیره و خاکستری‌های مه‌آلود بهره گرفته تا حس غم، ناامیدی و زیبایی تراژیک را القا کند. نورپردازی‌ها نیز به طرز استادانه‌ای طراحی شده‌اند؛ شعله‌های کوچک، نورهای مه‌آلود و صاعقه‌هایی که آسمان را لحظه‌ای روشن می‌کنند، همگی به شکل‌گیری فضایی خاص کمک می‌کنند.
موسیقی Nightreign اما نقطه اوج تجربه احساسی این DLC است. قطعات موسیقی در باس‌فایت‌ها با ارکسترهای عظیم و در فضاهای اکتشاف با ملودی‌های غم‌انگیز، به‌ شکلی هنرمندانه ساخته شده‌اند. برخی از موسیقی‌ها مانند قطعه مربوط به باس نهایی، با الهام از درون‌مایه‌های مذهبی و تراژیک ساخته شده‌اند و شنیدن آن‌ها حس ایستادگی در برابر یک سرنوشت محتوم را در ذهن تداعی می‌کند.
Elden Ring: Nightreign در بخش گرافیک و طراحی هنری نه‌تنها یک بهبود نسبت به نسخه‌ قبلی محسوب می‌شود، بلکه موفق شده تا حال‌وهوایی منحصربه‌فرد و مستقل از نسخه‌ اصلی برای خود بسازد. نورپردازی هوشمندانه، طراحی خلاقانه‌ محیط‌ها و شخصیت‌ها، و موسیقی عمیق و تأثیرگذار، همگی در خدمت خلق دنیایی هستند که هم زیباست و هم دلهره‌آور. دنیایی که شما را نه‌فقط به چالش، بلکه به تفکر وا‌می‌دارد.

روایت تاریک، اما جذاب

درست مانند بازی اصلی، داستان در Nightreign به‌ صورت مستقیم روایت نمی‌شود. هیچ کات‌سین بلند یا دیالوگ‌های واضحی وجود ندارد؛ بلکه همه‌ چیز از طریق توضیحات آیتم‌ها، دیالوگ‌های مرموز NPCها و طراحی محیط بازگو می‌شود. با این حال، برای بازیکنانی که علاقه‌مند به کاوش در لایه‌های پنهان داستان هستند، Nightreign گنجینه‌ای بی‌نظیر از رمز و رازهاست.
داستان Nightreign حول محور موجودی باستانی به نام Elarian the Veiled می‌چرخد؛ ملکه‌ای تبعید شده که در اعماق تاریکی به قدرتی مرموز دست یافته است. این شخصیت نه‌تنها تهدید اصلی سرزمین Umbravale به شمار می‌رود، بلکه به‌ شکل پیچیده‌ای با شخصیت Tarnished (بازیکن) نیز ارتباط دارد. از طریق جست‌وجو و تکه‌تکه جمع‌کردن اطلاعات، کم‌کم درمی‌یابیم که Nightreign بیش از آنچه به نظر می‌رسد، به دنیای اصلی Elden Ring گره خورده است.

شخصیت‌ها: سایه‌هایی با هویت‌های عمیق

در این DLC فرام‌ سافتور بار دیگر نشان می‌دهد که چگونه می‌توان داستان‌گویی غیرخطی و شخصیت‌پردازی را به اوج رساند. این بسته الحاقی نه تنها باس‌های مهم و دشمنان جدیدی معرفی می‌کند، بلکه از طریق شخصیت‌های جانبی، لایه‌های تازه‌ای به دنیای «الدن رینگ» اضافه می‌کند.
برخلاف برخی بسته‌های الحاقی که شخصیت‌پردازی را سطحی‌تر می‌کنند، Nightreign شخصیت‌هایی را معرفی می‌کند که حتی با حضور محدود، تأثیرگذارند. از جمله می‌توان به Milos the Shadebinder اشاره کرد؛ جادوگری رنج‌کشیده که هم راهنماست و هم تهدید. یا Isolde of the Pale Flame که در ظاهر یک متحد است، اما انگیزه‌های او تا لحظه‌ آخر مشخص نمی‌شود.
این شخصیت‌ها با طراحی هنری منحصربه‌فرد، صداگذاری عمیق و دیالوگ‌هایی مبهم اما فلسفی، هویت خاصی به دنیای بازی می‌بخشند. هر دیدار با آن‌ها می‌تواند مسیر داستانی و حتی پایانی بازی را تغییر دهد.

معرفی شخصیت‌های کلیدی در بسته الحاقی Nightreign

بسته الحاقی Nightreign چند شخصیت برجسته و مرموز را به دنیای الدن رینگ اضافه می‌کند که هرکدام با روایت، مأموریت‌ها و فلسفه خاص خود نقش مهمی در گسترش دنیای بازی دارند. برخلاف شخصیت‌های بسته قبلی که اغلب حول یک ایده مشخص می‌چرخیدند، شخصیت‌های Nightreign چندلایه‌تر، پیچیده‌تر و گاهی مبهم‌تر هستند.

ملکه نوا (Queen Nova) – فرمانروای شب ابدی

نوا شخصیت محوری این DLC است. او نه صرفاً یک باس نهایی، بلکه نماد فروپاشی نظم و زوال تدریجی نور در دنیای بازی است. در توصیف‌ها آمده که او زمانی یکی از خادمان Erdtree بوده، اما پس از وقوع «سایه‌افکندن نخستین شب»، به تاریکی پناه برد و امپراطوری جدیدی در دل شب برپا کرد. او شخصیتی همدلی‌برانگیز است—فروخورده در درد، خیانت‌دیده و در جستجوی نجاتی که شاید هرگز نیابد.

سر آستروان (Sir Astrowane) – شوالیه‌ای از خاطرات گذشته

شخصیتی خاکستری که گاهی یار بازیکن و گاهی دشمن است. گذشته‌اش به جنگ‌های قدیم گره خورده و بخشی از روایت بازی، بازگشایی رازهای اوست. برخی بازیکنان بر این باورند که آستروان بازتابی است از نقشی که خود پلیر ایفا می‌کند؛ یک روح سرگردان میان نور و تاریکی.

لیلث، سوگوار آسمان

او یکی از معدود شخصیت‌هایی است که بین شب و نور در نوسان است. او مأموریت‌هایی غیرخطی به بازیکن می‌دهد که بسته به انتخاب‌ها می‌توانند سرنوشت او را به کلی تغییر دهند. لیلث نمادی از انسانیت است—با امید، شک، و ترس از فراموشی. طراحی بصری او و دیالوگ‌های شاعرانه‌اش، از او یکی از تأثیرگذارترین شخصیت‌های بازی ساخته است.

کودک مارگون – فرزند ناشناخته شب

شخصیتی غیرمستقیم که تنها از طریق آیتم‌ها، دیالوگ‌های رمزآلود و محیط قابل کشف است. اما برخی شواهد او را فرزند نامشروع یکی از شخصیت‌های اصلی بازی اصلی می‌دانند که در شب پنهان شده تا از سرنوشتش بگریزد. این شخصیت تأکیدی بر لایه‌های پنهان و اسطوره‌گونه‌ داستان Nightreign دارد.
در مجموع، این شخصیت‌ها نه تنها ابعاد احساسی و فلسفی بیشتری به روایت می‌بخشند، بلکه با طراحی ظاهری منحصربه‌فرد، صداگذاری‌های خاص و دیالوگ‌های پرمفهوم، در حافظه‌ بازیکن ماندگار می‌شوند.

مقایسه با سایر DLCهای فرام‌ سافتور

فرام‌ سافتور سابقه درخشانی در ساخت DLCهای فراموش‌نشدنی دارد؛ از Artorias of the Abyss در دارک سولز 1 گرفته تا The Old Hunters در بلادبورن. اما Nightreign نه‌تنها در قامت یک بسته الحاقی بلکه به‌ عنوان یک تجربه مستقل هم قابل تحسین است.
در مقایسه با The Ringed City در دارک سولز 3، که فضایی آخرالزمانی و پر از دشمنان کشنده ارائه می‌داد، Nightreign با جهان‌بینی شاعرانه و بارانی‌اش، فضایی فلسفی‌تر دارد. این بسته الحاقی کمتر به خشونت مستقیم و بیشتر به تأمل، کشف، و روابط شخصیت‌ها تکیه دارد. در نتیجه، بازیکن به‌ جای حرکت صرف به‌ سمت باس بعدی، تشویق می‌شود در دنیای غم‌انگیز و بی‌زمان آن غوطه‌ور شود.
اگر بخواهیم آن را با Ashes of Ariandel مقایسه کنیم، Nightreign از نظر طراحی مراحل، تنوع دشمنان و گسترش دنیای بازی، دست بالا را دارد. نقشه‌ای پیچیده‌تر، باس‌فایت‌هایی چندمرحله‌ای و خطوط داستانی فرعی بیشتر، تجربه‌ای عمیق‌تر و بلندمدت‌تر فراهم می‌آورد.

مقایسه Nightreign با سایر DLCها

در نهایت، Nightreign را می‌توان یکی از پخته‌ترین DLCهای ساخته‌شده توسط فرام‌ سافتور دانست؛ هم به‌ لحاظ هنری، هم در طراحی گیم‌پلی، و هم از منظر داستان‌سرایی.

واکنش کاربران و جامعه بازی به بسته الحاقی Nightreign

از همان روزهای نخست انتشار، بسته الحاقی Nightreign با واکنش‌های گسترده، هیجان‌زده و گاه متفاوت کاربران مواجه شد. شبکه‌های اجتماعی، فروم‌های تخصصی مانند Reddit، کانال‌های یوتیوب و استریم‌های توییچ همگی به صحنه‌ای برای تحلیل و گفت‌وگوی بی‌وقفه درباره این DLC بدل شدند.

تحسین گسترده از طراحی مراحل و تنوع دشمنان

بسیاری از کاربران تجربه Nightreign را “بازگشت به اوج طراحی FromSoftware” توصیف کرده‌اند. کاربران در فضای مجازی بارها از خلاقیت در طراحی محیط‌های «لایه‌لایه»، وجود میان‌بُرهای پنهان، و استفاده هوشمندانه از نور و تاریکی برای هدایت بازیکن یاد کرده‌اند. در مقایسه با بسته‌های قبلی همچون Ashes of Ariandel یا The Ringed City، Nightreign به‌ شکل قابل‌ توجهی تعادلی میان چالش و لذت کشف برقرار کرده است.

استقبال منتقدان از روایت غیرخطی و ابهام‌محور

در حالی که برخی بسته‌های الحاقی در سری Souls به داستان‌سرایی تلویحی متکی بودند، Nightreign روایت خطی‌تری ندارد اما سرنخ‌های روایی را سخاوتمندانه در اختیار بازیکن قرار می‌دهد. این ویژگی باعث شد تحلیلگران و یوتیوبرهای تخصصی مانند VaatiVidya، The Lore Hunter و Zullie the Witch، با اشتیاق به بررسی دقیق‌تر مفاهیم و فرضیه‌های داستانی بپردازند.

اختلاف نظر درباره درجه سختی و بالانس مبارزات

با اینکه باس‌ها و دشمنان این DLC از نظر طراحی مورد تحسین قرار گرفتند، برخی کاربران در Reddit و Steam Community از بالانس نامناسب در برخی بخش‌ها گلایه داشتند. برای مثال، مبارزه با Queen Nova برای برخی بسیار دشوار و برای برخی دیگر بیش‌ازحد ساده بوده است—پدیده‌ای که شاید به تفاوت در بیلدهای کاراکتر یا سبک بازی مربوط باشد.

پویایی انجمن‌ها و ایجاد محتوا توسط کاربران

از خلق مودهای گرافیکی و Lore-friendly گرفته تا تحلیل‌های عمیق درباره معانی اسطوره‌ای Nightreign، جامعه طرفداران الدن رینگ بار دیگر قدرت خود در شکل‌دهی تجربه بازی را نشان داده است. حتی برخی کاربران با تدوین ویدیوهای سینمایی از صحنه‌های بازی، داستان‌هایی جانبی برای شخصیت‌های DLC خلق کرده‌اند.

جمع‌بندی نهایی

بدون تردید Elden Ring: Nightreign یکی از بهترین DLCهایی است که تاکنون برای یک بازی اکشن-نقش‌آفرینی منتشر شده است. از طراحی هنری خیره‌کننده گرفته تا باس‌فایت‌هایی که تا مدت‌ها در ذهن می‌مانند، از مکانیک‌های گیم‌پلی نوآورانه گرفته تا روایتی که مخاطب را وادار به تفکر می‌کند، همه‌چیز در بالاترین سطح کیفیت ارائه شده است.
برخلاف برخی DLCها که صرفاً محتوای اضافی و کم‌عمق به بازی اصلی اضافه می‌کنند، Nightreign یک تجربه‌ مستقل و کامل است که حتی می‌تواند برای برخی بازیکنان جذاب‌تر از بخش اصلی Elden Ring باشد. اگر از طرفداران دنیای تاریک، مبارزات چالش‌برانگیز و داستان‌های پررمزوراز هستید، Nightreign یک تجربه‌ فراموش‌نشدنی برای شما خواهد بود.

پرسش‌های متداول درباره Elden Ring: Nightreign

1. بازی Nightreign برای چه پلتفرم‌هایی منتشر شده است؟

بسته الحاقی Nightreign هم‌اکنون برای پلتفرم‌های PlayStation 5، Xbox Series X/S و PC در دسترس است. نسخه‌های نسل هشتم (PS4 و Xbox One) این DLC را پشتیبانی نمی‌کنند.

2. آیا برای تجربه‌ Nightreign باید بازی اصلی را تمام کرده باشیم؟

بله، برای دسترسی به محتوای Nightreign باید در بازی اصلی Elden Ring به نقطه‌ خاصی (معمولاً شکست یکی از باس‌های اصلی مانند Mohg) رسیده باشید. بدون پیشرفت مناسب در داستان اصلی، ورود به منطقه‌ Umbravale ممکن نخواهد بود.

3. سختی بازی در مقایسه با Elden Ring چقدر بیشتر شده است؟

Nightreign به‌ وضوح چالش‌برانگیزتر از بازی اصلی است. باس‌فایت‌ها نه‌تنها سریع‌تر و هوشمندتر هستند، بلکه طراحی محیط نیز بازیکن را به تصمیم‌گیری‌های استراتژیک وادار می‌کند. بنابراین برای تجربه‌ این DLC، بهتر است شخصیت شما ارتقای مناسبی داشته باشد و به گیم‌پلی Soulslike عادت کرده باشید.